Księżyc jest stale zwrócony do nas jedną stroną, ponieważ wykonuje tylko jeden obrót w czasie pełnego obiegu naszej planety. Księżyc znajduje się w synchronicznej rotacji, co oznacza, że przez cały czas z Ziemi widoczna jest tylko jedna jego strona. Jego niewidoczną stronę po raz pierwszy sfotografowała w roku 1959 radziecka sonda Łuna 3. Główną cechą wyróżniającą tę stronę księżyca jest niemal całkowity brak mórz księżycowych. Analiza kraterów zderzeniowych sugeruje, że niewidoczna strona Księżyca mogła kiedyś być zwrócona ku Ziemi.

Mark Wieczorek i Matthieu Le Feuvre z Paryskiego Instytutu Fizyki Ziemi zbadali względny wiek i rozkład 46 znanych kraterów wybitych przez uderzające w Księżyc obiekty pochodzące z pasa Asteroid układu słonecznego.

W czasie potrzebnym na przeczytanie tej wiadomości wysoko nad naszymi głowami stanie się coś, w co wielu naukowców do niedawna nie wierzyło. Otworzy się magnetyczny portal łączący Ziemię z oddalonym o 149670000 km Słońcem. Przez ten otwór we wspomnianym czasie, zanim się on znowu zamknie, mogą przedostać się tony wysokoenergetycznych cząstek.

„To zjawisko nosi nazwę 'rekoneksji magnetycznej’ (flux transfer event; w skrócie FTE)” – oświadczył fizyk przestrzeni kosmicznej Davi Sibeck z Ośrodka Lotów Kosmicznych Goddarda. – „Dziesięć lat temu byłem całkowicie pewny, że nie ma czegoś takiego, ale obecnie zgromadzone dane są niepodważalne”.