Księżyc jest stale zwrócony do nas jedną stroną, ponieważ wykonuje tylko jeden obrót w czasie pełnego obiegu naszej planety. Księżyc znajduje się w synchronicznej rotacji, co oznacza, że przez cały czas z Ziemi widoczna jest tylko jedna jego strona. Jego niewidoczną stronę po raz pierwszy sfotografowała w roku 1959 radziecka sonda Łuna 3. Główną cechą wyróżniającą tę stronę księżyca jest niemal całkowity brak mórz księżycowych. Analiza kraterów zderzeniowych sugeruje, że niewidoczna strona Księżyca mogła kiedyś być zwrócona ku Ziemi.

Mark Wieczorek i Matthieu Le Feuvre z Paryskiego Instytutu Fizyki Ziemi zbadali względny wiek i rozkład 46 znanych kraterów wybitych przez uderzające w Księżyc obiekty pochodzące z pasa Asteroid układu słonecznego.